Borðspil hafa fylgt manninum frá upphafi siðmenningar. Elstu borðspil sem fundist hafa, eins og Senet frá Egyptalandi og Backgammon frá Persíu, eru um 5000 ára gömul. Frá Indlandi hinu forna komu spil eins og skák, lúdó og slönguspilið sem er byggt á hindúískri speki um karma. Frá Afríku kom Mancala sem spilað var með fræjum. Á Norðurlöndum spiluðu víkingarnir ýmis taflspil sem byggja á herkænsku.

Senet Elsta spil sem fundist hefur

Hin fornu borðspil eru flest mjög einföld og líkjast sjaldan raunverulegum hlutum en eru ennþá víða spiluð. Í daglegu tali er talað um abstrakt-spil. Skák hefur þróast út í að vera talin íþrótt sem margir hafa orðið heimsfrægir af að spila. Hin fornu spil eiga það aftur á móti sameiginlegt að eiga enga þekkta höfunda.
Fyrsta spilið sem vitað er hver hannaði var A Journey Through Europe eftir Bretann John Jefferys, frá 1759, og merkilegt nokk þá kemur Ísland þar við sögu . Á 19. öld hófst eiginlegur borðspilaiðnaður en spil voru þá aðallega hönnuð fyrir börn. Um miðbik 20. aldar fóru flóknari spil fyrir fullorðna að líta dagsins ljós.
Árið 1933 kom Monopoly fyrst á markað í Bandaríkjunum og er ennþá eitt vinsælasta spil veraldar. Það var þýtt sem Matador hér á landi árið 1939 að danskri fyrirmynd. Í seinni heimstyrjöldinni hannaði breski tónlistarmaðurinn Anthony E. Pratt spilið Cluedo til að stytta fólki stundir í neðanjarðarbyrgjum meðan sprengjuregn Þjóðverja gekk yfir. Franski leikstjórinn og Óskarsverðlaunahafinn Albert Lamorisse hannaði Risk, heimsins vinsælasta herkænskuspil, árið 1957.
Mörg önnur spil sem allir þekkja eins og Mastermind, Scrabble, Trivial Pursuit og Yahtzee komu fram á árunum 1940 til 1980. Stórir borðspilaframleiðendur eins og Milton Bradley, Hasbro og Parker Brothers komu einnig fram á sjónarsviðið á þessu tímabili. Borðspil voru nú orðin viðurkennt tómstundargaman fyrir fullorðið fólk.
Byltingin á eyjunni Catan
„Á einhver leir fyrir kind?“ er setning sem heyrist sjálfsagt oft á mörgum heimilum. Fólk er að spila Landnemana á Catan, spil frá árinu 1995 sem breytti öllu. Hannað af hinum þýska Klaus Teuber sem vann áður við það að búa til hluti til tannlækninga en er orðinn goðsögn innan borðspilabransans. Spilið snýst um að koma sér fyrir á eyjunni Catan og byggja upp veldi sitt hraðar en aðrir leikmenn með því að safna nauðsynjum, skipta við aðra leikmenn og byggja þorp, borgir og vegi. Aðspurður um fyrirmynd að eyjunni Catan segir Teuber:

Klaus Teuber Hönnuður Catan


Mynd: EPA

„Þegar ég hannaði spilið snemma á tíunda áratugnum sá ég fyrst fyrir mér Ísland, sem var hlýrra á ármiðöldum en það er nú. Það voru birkiskógar á þessari norðlægu eyju þegar landnemarnir komu fyrst, en á stuttum tíma voru skógarnir hoggnir til að byggja hús og skip. Það var lítið um kornrækt, en sauðfé og hross þrifust á þessari hrjóstrugu eldfjallaeyju. Þess vegna voru viðskipti það mikilvægasta fyrir íslenska landnema til að fá málmgrýti, korn og timbur.“
Landnemarnir á Catan er í dag eitt vinsælasta borðspil heims og hefur selst í tugmilljónatali og verið þýtt á yfir 30 tungumál, en mikilvægi þess nær langt út fyrir sölutölur. Spilið er talið eitt helsta gáttarspil (gateway-game) heims, það dregur fólk inn í áhugamálið, sem er spilamennska.
Á síðustu 15-20 árum hefur orðið alger sprenging í hönnun og framleiðslu borðspila. Fjöldinn allur af fyrirtækjum hafa sprottið upp sem framleiða aðallega borðspil fyrir fullorðna. Má þar nefna Asmodee, Days of Wonder, Z-Man Games og Fantasy Flight Games. Hönnunin er orðin betri, sjónrænt gildi þeirra hefur aukist til muna og framboðið hefur stóraukist. Viðbætur eru nánast alltaf framleiddar fyrir vinsælustu spilin sem „heldur lífi“ í þeim. Dæmi eru um að viðbætur séu gerðar við viðbæturnar. Í dag getur fólk valið sér nákvæmlega hvernig spil það vill spila.
Áhugamálið
Flestir hafa gaman að því að spila einhver borðspil þó þeir líti ekki á sig sem spilara (gamers). En áhugafólkið er ákaflega samrýmdur hópur sem hreykir sér að því að kalla sig „lúða“ eða jafnvel „nörda“. Miðstöðin er vefsíðan Boardgamegeek.com þar sem fletta má öllu upp varðandi borðspil, kortaspil og hlutverkaleiki. Lúðar eru ótrúlega duglegir að ræða spilin út í ystu æsar og allt sem tengist þeim. Hægt er að komast í kynni við spilahópa nánast hvar sem er í heiminum og það er bókað að fólk tekur manni opnum örmum.
Ráðstefnur eru haldnar víða um heim eins og GenCon, Origins og SPIEL í Essen sem er nokkurs konar Mekka lúðanna. Á ráðstefnum kynna framleiðendur nýjustu spilin, hægt er að prófa þau og taka þátt í spilamótum í eldri spilum. Jafnvel er í boði að spila við sjálfa hönnuðina. Fyrirlestrar eru haldnir og verðlaun veitt í hinum ýmsu flokkum. Ráðstefnurnar eru misstórar en áætlað er að um 150.000 manns haldi til Essen á hverju ári til að sækja ráðstefnur af þessu tagi.
Verðlaunaafhendingin Spiel des Jahres í Þýskalandi er nokkurs konar Óskars- eða Grammyverðlaunahátíð í heimi áhugamanna um spil. Tilnefningar og verðlaun þar koma hönnuðum og framleiðendum á kortið og spil sem vinna verðlaunin seljast yfirleitt vel í kjölfarið. Meðal spila sem unnið hafa hin eftirsóttu Spiel des Jahres verðlaun má nefna Scotland Yard (1983), Landnemana á Catan (1995), Carcassonne (2001), Ticket to Ride (2004) og Dixit (2010). Þýsku hönnuðirnir Wolfgang Kramer og Klaus Teuber hafa unnið verðlaunin samanlagt níu sinnum.
Iðnaðurinn er ekki drifinn áfram af græðgi en spilin eru mörg hver stór og dýr í framleiðslu. Fyrirtækin eru ekki risasamsteypur heldur í smærra lagi og samkeppnin er ekki fjandsamleg. Ef eitt fyrirtæki framleiðir mjög vinsælt spil græða hin á því líka því að fleira fólk ánetjast áhugamálinu. Flestir hönnuðir starfa einnig á öðrum vettvangi og einungis vinsælustu spilin má finna í stórmörkuðum og leikfangaverslunum.
Flest hinna „nýju spila“ má einungis finna í sérhæfðum verslunum sem yfirleitt selja einnig teiknimyndasögur, vísindaskáldskap og fleira í þeim dúr og svo í vefverslunum. Hér á landi eru tvær verslanir, Nexus og Spilavinir, sem sérhæfa sig í nýrri borðspilum.
Nýta sér tæknina
Sumir héldu að borðspil myndu hreinlega deyja út þegar töluvleikirnir komu fram á sjónarsviðið á níunda og tíunda áratug 20. aldarinnar en það reyndist ekki raunin. Upplifunin af því að spila borðspil snýst að mestu leyti um félagsskapinn á meðan tölvuleikir eru oft spilaðir í þögn jafnvel þó spilað sé við aðra persónu.
Ólíkt mörgum afþreyingargreinum hefur borðspilaiðnaðurinn fallið vel að tölvu-og netvæðingunni. Útgefendur hafa í auknum mæli hannað stafrænar útgáfur af borðspilum sem eiga lítið sameiginlegt með hefðbundnum tölvuleikjum. Þessar útgáfur eru framleiddar til að auka við upplifunina af spilunum sjálfum og til að auglýsa þau. Þeir sem eiga spilin eru líklegri til að kaupa stafrænu útgáfurnar og þeir sem ramba á stafrænu útgáfurnar eru líklegri til þess að kaupa áþreifanlegu spilin.

Monopoly Spjaldtölvuútgáfa


Mynd: EPA

Spjaldtölvu-formið hentar iðnaðinum sérstaklega vel. Auðvelt er að setja upp leik og láta tölvuna ganga milli manna (pass ´n play). Einnig er hægt að spila við leikmenn úti í heimi í gegnum netið eða við gervigreind forritsins. Meðal vinsælustu smáforrita á vefbúð Apple má finna Ticket to Ride, Carcassonne og Landnemana á Catan. Stafrænu útgáfurnar kosta vitaskuld aðeins brot af verði hinna áþreifanlegu, yfirleitt innan við 1000 kr. Auk þess hafa ótal smáforrit verið hönnuð sem aðstoða við spilun á áþreifanlegum spilum, eins og upplýsingabankar, stigahald, teningakastarar o.fl.
Útgefendur borðspila njóta þess einnig að ekki er hægt að hlaða niður eða „stela“ áþreifanlegum spilum. Á meðan útgefendur tónlistar, kvikmynda og bóka hafa átt í vandræðum að selja vöru sína í netvæddum heimi fara sölutölur borðspila hækkandi með hverju árinu. Iðnaðurinn er ennþá lítill í samanburðinum en sífellt fleiri eru að átta sig á hversu ofboðslega gaman það er að spila.

Þann 17. júní, 2005, var Marcus Delon Wesson sakfelldur fyrir níu morð og fjórtán kynferðisglæpi að auki og tíu dögum síðar dæmdur til dauða. Á meðal kynferðisglæpanna sem hann var sakfelldur fyrir voru nauðganir og annars konar ofbeldi í garð barnungra dætra hans.
Fórnarlömb Marcusar voru hans eigin börn, afurð sifjaspella hans og dætra hans og frænka, og börn eiginkonu hans.
Flutningum mótmælt
Forsaga málsins er að Marcus hugði á flutninga frá Fresno í Kaliforníu til Washington-ríkis, þar sem foreldrar hans bjuggu, og ætlaði að sjálfsögðu að taka með sér dætur sínar og þeirra börn.
Nokkrum meðlimum stórfjölskyldu Marcusar leist ekki á áform hans. Þeirra á meðal voru tvær dætur Marcusar sem höfðu ákveðið að spyrna við fótum og brjótast undan ægivaldi hans. Þann 12. mars, 2004, safnaðist þessi hópur saman fyrir framan heimili Marcusar og krafðist þess að hann sleppti hendi af hinum börnunum.
Pattstaða
Lögreglan í Fresno var kölluð til og við tók einhvers konar forræðisdeila. Hvorki gekk né rak í samskiptum ættingja Marcusar, lögreglunnar og Marcusar sjálfs og pattstaða myndaðist.
Til að byrja með virtist Marcus þó ætla að verða samvinnuþýður og fékk sökum þess að fara inn í húsið.
Tvennum sögum fer af því sem síðar gerðist. Að sögn lögreglumanna á vettvangi heyrðust engir skothvellir, en vitni á staðnum sögðu hið gagnstæða.
Haugur af líkum
Hvað sem frásögnum vitna líður þá fann lögreglan haug af líkum í einu svefnherbergja hússins. Í sama herbergi var einnig að finna fjölmargar gamlar líkkistur.
Líkin voru svo samanflækt að þó nokkurn tíma tók að greiða úr flækjunni, en efst á haugnum var lík Sebhrenah, 25 ára gamallar dóttur Marcusar, og við hlið þess lá skammbyssa.
Að lokum kom í ljós að um níu lík var að ræða; dætur Marcusar og börn þeirra, og höfðu öll verið skotin í annað augað.
Fjöldamorð – sjálfsmorð
Við réttarhöldin síðar héldu verjendur Marcusar því fram að Sebhrenah hefði framið morðin, þar á meðal á Marshey, 18 mánaða syni hennar og Marcusar, og framið sjálfsmorð í kjölfarið.
Ljóst var að skammbyssan sem fundist hafði við lík Sebhrenah var morðvopnið og lífsýni úr Sebhrenah fannst á henni. Því var í sjálfu sér ekki loku fyrir það skotið að verjendur hefðu eitthvað til síns máls og styrkti það málflutning þeirra enn frekar að engar púðuragnir fundust á Marcusi. Þó er vert að hafa í huga misræmi í frásögnum vitna varðandi skothvelli á vettvangi á sínum tíma.
Samningur um sjálfsmorð
Þegar upp var staðið varð það niðurstaða kviðdóms að Marcus hefði ekki tekið í gikkinn sjálfur. Engu að síður varð það niðurstaða kviðdóms að Marcus hefði talið dætur sínar á fremja sjálfsvíg með þessum hörmulegu afleiðingum og því var hann sakfelldur fyrir morð.
Marcus fékk, sem fyrr segir, dauðadóm fyrir vikið.

Húðflúr er vinsælt í dag sem aldrei fyrr og það eru flestir með minnsta kosti eitt. Hollywood-stjörnurnar eru þar engin undantekning og nýlega tók Elle saman nokkrar þeirra og merkinguna á bak við húðflúr þeirra.

Miley Cyrus Söngkonan er með nokkur flúr og þetta er til að minna hana og aðra á að hún er vegan.

Miley Cyrus Þetta er til að heiðra föður hennar, söngvarann Billy Ray Cyrus.

Miley Cyrus Hún fékk sér fyrsta flúrið aðeins 17 ára, Just Breathe. Það er þó ekki til að minna hana á að anda inn og út, heldur til að heiðra minningu beggja afa hennar og Vanessu, vinkonu hennar, sem öll létust úr lungnakrabba. „Flúrið minnir mig á að taka engu sem sjálfsögðum hlut. Að anda, var eitthvað sem ekkert þeirra gat gert sjálft, sem er eitt af grundvallaratriðunum, Og ég setti flúrið nálægt hjartanu, af því að þar munu þau alltaf vera.“

Justin Bieber Bieber fékk sér þessa ágætu áminningu; Betri 70 ára og útskýrði flúrið þannig: „Ég lít til baka á hvað ég hef gert í lífinu, mistök, óöryggi og þrátt fyrir að mér finnist ég hafa eytt heilmiklum tíma í vitleysu, þá langar mig að verða betri. Ég ætla að vinna að því hvern dag að verða betri 70 ára.“ Flúrið er mantra undir áhrifum frá presti Biebers, sem minnir á að hafa endalokin í huga.

Rihanna Eitt af mörgum flúrum söngkonunnar er fæðingarár hennar.

Angelina Jolie Leikkonan er alsett flúrum, þetta sýnir hnit fæðingarstaða allra barna hennar og fæðingarstaður fyrrum eiginmannsins Brad Pitt er þarna líka.

Cara Delevingne Alls konar bókstafir eru vinsæl flúr og leikkonan, fyrirsætan er með upphafsstafi sína, Cara Jocelyn Delevingne, á sér.

Lady Gaga Söngkonan er með tilvitnun á þýsku úr Letters to a Young Poet eftir Rainer Maria Rilke, á upphandleggnum, auk dagsetningarinnar 12/18/1974, sem er fæðingardagur frænku hennar sem lést áður en Gaga fæddist, en sem Gaga segist hafa sterka tengingu við.

Vanessa Hudgens Leikkonan fékk sér fiðrildi á hálsinn og segir að viku áður en hún fæddist hafi fiðrildi sest á maga móður hennar og þannig fékk hún nafnið sitt, því Vanessa þýðir fiðrildi.

Emma Stone Flúr leikkonunnar Emmu Stone sýnir sterka tengingu hennar við móður hennar og bítilinn Paul McCartney. Til að fagna því að móðir hennar var úrskurðuð krabbameinslaus fengu þær sér eins flúr með vísan í uppáhalds þeirra, Blackbird eftir Bítlana, flúrið hannaði McCartney sjálfur. Stone skrifaði bréf til hans og bað um mynd af fuglafótum sem hún ætlaði að gera að flúri og hann teiknaði þessa mynd og sendi til baka.

Selena Gomez Nýjasta flúr söngkonunnar er á arabísku og þýðir einfaldlega „elskaðu sjálfa þig fyrst.“

Kendall Jenner Jenner fékk sér líklega minnsta mögulega flúrið, einn hvítan punkt. Samkvæmt flúraranum JonBoy „það eru litlu hlutirnir sem skipta hana máli. Og hún valdi hvíta litinn svo það væri ekki áberandi við fyrirsætustörfin og svoleiðis.“

Sam Smith Söngvarinn fékk sér nýlega fjögur flúr sem öll hafa merkingu. Eitt þeirra, sem er á baugsfingri vinstri handar, táknar jafnrétti og segir Smith það skýra sig sjálft. „Það sýnir afstöðu mína til hjónabands samkynhneigðra og jafnrétti fyrir okkur öll,“ en söngvarinn er samkynhneigður.

Kylie Jenner Sú yngsta í Kardashian klaninu fékk sér flúrið sanity á mjöðmina, líklega veitir ekki af góðri geðheilsu í fjölskyldu hennar.

Adolf Ingi Erlingsson er flestum kunnur fyrir störf hans sem íþróttafréttamaður og var þekktur fyrir líflegar lýsingar og ýmis frumleg uppátæki í leik og starfi. Í huga flestra var Adolf alltaf brosandi, alltaf hress og alltaf til í fíflagang og grín. Síðustu ár í lífi Adolfs hafa hins vegar ekki verið neitt grín. Sigurvin Ólafsson bauð Adolf í kaffisopa og rakti úr honum garnirnar.
Þegar ég sæki Adolf er hann nýkominn í borgina eftir hringferð um landið. Hann stoppar þó stutt við því degi síðar heldur hann af stað í aðra þriggja daga ferð, en Adolf starfar sem leiðsögumaður hjá Arctic Adventures. Við sammælumst um að ég bjóði honum í kaffi og við keyrum af stað. Adolf er brúnn og sællegur, enda mikið úti í náttúrunni, með sólgleraugu og í bol merktum hljómsveitinni Ham. Á leiðinni fær hann símtal og ég heyri að viðmælandinn óskar Adolf til hamingju með sigurinn í dómsmáli hans gegn Ríkisútvarpinu á dögunum. Væntanlega er það eitt símtal af mörgum síðustu daga. Aðalástæða þess að DV leitaði eftir viðtali við Adolf er einmitt niðurstaða umrædds dómsmáls, þar sem RÚV var dæmt til að greiða honum skaða- og miskabætur fyrir einelti og ólögmæta uppsögn. Við Adolf ræðum þó margt annað enda hefur ýmislegt fleira gengið á í hans lífi síðustu árin.
Maður má ekki taka sig of alvarlega
Við komum okkur fyrir í eldhúsi í Vesturbænum með kaffi og köku. Adolf afþakkar reyndar kaffið, segist aldrei hafa drukkið kaffi. Ég byrja á að rifja upp með honum stórskemmtilegt viðtal sem DV tók við hann í upphafi árs 2013. Í því viðtali deildi Adolf þeirri lífsreglu með lesendum að maður skuli aldrei hafa móral yfir neinu, þó að maður geri sig að fífli. „Já, ég hef svo oft gert mig að fífli að ef ég ætlaði að hafa móral myndi ég ekki láta sjá mig úti á götum,“ segir Adolf hlæjandi. „Maður má ekki taka sig of alvarlega.“
Þegar umrætt viðtal var tekið var Adolf ennþá íþróttafréttamaður hjá RÚV en tæpu ári síðar var honum sagt upp störfum. Í viðtalinu árið 2013 mátti þó greina að ekki var allt með felldu því þar kom fram að hann saknaði þess að lýsa leikjum íslenska landsliðsins í handbolta, hafði þá ekki lýst nema einum leik í þrjú ár. Á sama tíma var hann einn þekktasti og reynslumesti íþróttalýsandi landsins. Hvað var hann þá látinn sýsla við hjá RÚV? „Það er ágæt spurning. Ég hef nú orðað það þannig að mér hafi verið ýtt út í horn. Svona jaðarsettur. Tekinn úr verkefnum eins og lýsingum á stórmótum og þess háttar. Ég var tekinn af sjónvarpsvöktum og settur í að skrifa fréttir á vefinn.“
Rosalegt högg
Að lokum fór svo að Adolf var sagt upp störfum hjá RÚV síðla árs 2013. „Þetta var náttúrlega rosalegt högg þegar þetta kom, eftir að hafa verið þarna í 22 ár, í starfi sem ég sá sem framtíðar- eða ævistarfið. Ég var formaður Samtaka íþróttafréttamanna, í stjórn alþjóðasamtakanna og þetta var líf manns að miklu leyti, fyrir utan fjölskylduna. Allt í einu var þetta horfið og það var helvíti erfitt.“
Adolf þurfti því að finna sér eitthvað annað að gera og það var ekki auðvelt. „Nei, það var ekki auðvelt, þegar maður er 51 árs og sagt upp og ástandið 2013 ekki eins gott og það er núna í atvinnumálum. Ég reyndi talsvert til að finna vinnu, sótti um býsna víða.“ Hann segist hafa upplifað það á eigin skinni að litið sé fram hjá eldra fólki við mannaráðningar. Sem dæmi hafi vinir hans eitt sinn bent honum á starfsauglýsingu sem virtist sniðin að Adolf. „Þeir hringdu í mig og sögðu: „Það er verið að auglýsa eftir þér. Þetta er starfslýsing sem virðist vera hönnuð fyrir þig.“ Ég var sammála því að mörgu leyti, þetta féll alveg að minni reynslu og menntun og þessháttar. Ég henti inn umsókn og var ekki einu sinni boðaður í viðtal.“
Adolf segir að eitt af stóru ráðningarfyrirtækjunum hafi staðið að baki ráðningunni og að hann hafi heyrt að þar líti menn fyrst á kennitöluna og ef aldurinn sé of hár fari umsóknin beint í ruslið. „Í þessu tiltekna tilviki var hreinlega absúrd að ég skuli ekki einu sinni hafa verið boðaður í viðtal, látum nú vera þótt einhver annar hefði verið ráðinn. Þetta var starf hjá ÍSÍ. Framkvæmdastjóri ÍSÍ fullyrti við mig síðar að hún hefði ekki haft hugmynd um að ég hafi verið meðal umsækjenda.“
Bjó til sína eigin vinnu
„Eftir að ég hafði reynt í býsna langan tíma að finna vinnu ákvað ég að búa til mína eigin vinnu.“ Adolf vísar þarna til útvarpsstöðvarinnar Radio Iceland sem hann kom á koppinn og stýrði. En hvernig stofnar maður útvarpsstöð, er það ekkert mál? „Það er talsvert bras. Það kostnaðarsamasta við þetta er dreifikerfið. FM er dýrt, það þarf að setja upp senda hér og þar, annaðhvort þarftu að kaupa þá eða leigja. Þetta var stærsti kostnaðarliðurinn, ásamt launum.“ Á stöðinni voru fjórir til fimm starfsmenn alla jafna. „Það fóru nokkrir mánuðir í undirbúning, að innrétta húsnæði, setja upp stúdíó og tækjabúnað og þess háttar. Svo var þetta loks tilbúið og 16. febrúar 2015 fórum við í loftið.“ Adolf segir að útvarpsstöðin hafi að mörgu leyti gengið upp. „Við gerðum ýmsa ágæta hluti og fengum hellings hlustun, meira að segja hjá fólki utan við markhópinn. Svo var líka hægt að hlusta á okkur á netinu þannig að fólk úti í heimi hlustaði á okkur.“
Tapaði 25 milljónum
Radio Iceland varð því miður ekki langlíf útvarpsstöð. „Eins og ég segi, þá var ýmislegt sem við gerðum sem gekk upp. Það sem klikkaði var salan á auglýsingum. Ferðabransinn er svolítið erfiður, það eru svo margir litlir aðilar, og það er erfitt að selja þeim auglýsingar. Stórir aðilar í ferðamennskunni, sem velta milljörðum, þeir hefðu alveg getað keypt eina og eina auglýsingu. En alla vega, þá stóð þetta ekki undir sér og eftir átta mánuði lokaði ég stöðinni. En þá vorum við búin að tapa 25 milljónum.“
Sér hann eftir því að hafa stofnað stöðina? „Ég nenni ekki að sjá eftir hlutunum. Auðvitað vildi ég vera laus við þessar 25 milljónir sem hlóðust á mig þarna, en nei, ég nenni ekki að sjá eftir neinu. Ég vildi reyndar að ég gæti sagt að þetta hafi verið skemmtilegur tími, en því miður var hann það ekki. Hálfum mánuði eftir að við fórum í loftið greindist konan mín með krabbamein. Það var djöfuls högg. Það tók gleðina úr þessu og ánægjuna.“
Brotlending
Adolf segir að um þetta leyti hafi hann brotlent andlega. „Fljótlega upp úr þessu gekk ég í rauninni á vegg. Það var uppsafnað, við getum sagt að það hafi byrjað á síðustu árum mínum hjá RÚV, þá var ég orðinn svolítið kvíðinn og hálfþunglyndur af því að líða illa í vinnunni dag eftir dag. Þannig að ég var heldur viðkvæmari fyrir en ég átti að vera. Svo þegar þetta kemur, maður horfir upp á peningana streyma út úr fyrirtækinu en ekki inn, og konan veikist, já, eins og ég segi, ég hreinlega gekk á vegg. Það endaði með því að konan mín, sem hefur nú yfirleitt vit fyrir mér, fór með mig niður á bráðamóttöku á geðdeildinni þar sem ég fékk viðtal. Svo fór ég til sálfræðings og vann í þessu. En þetta tók tíma. Þetta var orðið það slæmt að ég átti til dæmis erfitt með að velja lög til að spila þegar ég var í útsendingu. Bara að taka ákvörðun um hvaða lag ég ætti að spila næst.“
Adolf segir að aðdragandinn að brotlendingunni hafi verið langur, hann hafi verið orðinn andlega þreyttur og þungur undir lokin hjá RÚV tveimur árum áður. „Undir lokin hjá RÚV var ég orðinn þannig að til dæmis ein frænka mín sagði við mig: „Þú ert hættur að vera þessi glaði Adolf sem maður þekkti.“ Þegar maður kemur heim dag eftir dag, svekktur, reiður og getur ekki talað við neinn um þetta. Fólk var stanslaust að spyrja, af hverju ert þú ekki þarna, af hverju ert þú ekki að lýsa þessu? Meira að segja fólk úti í bæ, ég fór í búðina og maður kom til mín og spurði hvort ég væri hættur hjá RÚV, hann hafi ekki séð mig svo lengi. Það sem er svolítið óþægilegt, og bætist ofan á eineltið, er að þetta er svo opinbert. Þú ert opinber persóna þegar þú vinnur í fjölmiðli. Ég gat varla horft á fréttir eða íþróttir heillengi eftir að mér var sagt upp.“
„Veistu, ég fer í mál!!“
Við víkjum tali okkar að dómnum sem féll 5. júlí síðastliðinn, þar sem héraðsdómur dæmdi Ríkisútvarpið til að greiða Adolf skaða- og miskabætur vegna eineltis og ólögmætrar uppsagnar. Ég velti því upp við Adolf hvort það hafi ekki verið erfið ákvörðun að leggja í málssókn gegn atvinnurekanda sínum til 22 ára. „Jú. En eitt kvöldið eftir uppsögnina sátum við í stofunni ég og konan, og ég horfði á hana og sagði, veistu ég fer í mál. Ég ætla ekki að láta þetta yfir mig ganga. Hún sagði fínt og var ánægð að sjá í mér baráttuanda í fyrsta skipti í langan tíma. Þannig að ég ákvað að gera þetta. Stuttu seinna varð reyndar breyting innanhúss hjá RÚV, Páll Magnússon hætti sem útvarpsstjóri og Magnús Geir var ráðinn í staðinn. Þá ákvað ég að gefa þessu séns, athuga hvort einhver vilji væri til sátta. Magnús tók strax mjög vel í það en sagði að hann þyrfi að koma sér inn í ýmis mál fyrst og það liðu nokkrir mánuðir. Svo áttum við fundi og áfram lýsti hann miklum vilja til sátta en þegar til kom reyndist engin innistæða fyrir því.“
Var þér ekki svarað eða var þínum tillögum hafnað? „Þeim var bara hafnað. Ég sagði að það sem ég myndi líta á sem sátt væri endurráðning, í gamla starfið. Þá var mér sagt að það væri ekki mögulegt, þetta var eins og einhver sagði pólitískur ómöguleiki. Síðan, nokkrum mánuðum seinna, var Þorkell félagi minn endurráðinn, en honum hafði verið sagt upp um leið og mér. Þannig að það var möguleiki í tilviki Þorkels. Þá ákvað ég að fara alla leið í þessu. Því það er takmarkað hvað maður lætur sparka mikið í sig áður en maður svarar fyrir sig.“
Var án vinnuaðstöðu í átta mánuði
Ég byrja að lýsa því fyrir Adolf að mér sýnist rauði þráðurinn í málinu vera samstarfsörðugleikar eða togstreita milli hans og fyrrum yfirmanns hans hjá RÚV. Adolf hins vegar grípur fram í fyrir mér: „Nei. Við skulum hafa það á hreinu, að það á ekkert skylt við samstarfsörðugleika þegar yfirmaður misnotar vald sitt og aðstöðu til að níðast á undirmanni. Það á ekkert skylt við skoðanaágreining eða togstreitu. Þetta er valdníðsla. Fólk verður að átta sig á að mannaforráð snúast miklu meira um ábyrgð en vald. Þú berð ábyrgð á líðan fólks sem heyrir undir þig. Við verjum stórum hluta ævinnar í vinnunni og ef okkur líður illa þar hefur það áhrif á allt líf okkar. Það er ábyrgðarhluti að hafa mannaforráð og ráða því hvernig fólki líður í vinnunni.“
Niðurstaða dómsins um einelti í garð Adolfs er nokkuð athyglisverð. Þannig taldi dómurinn að sú háttsemi fréttastjóra og mannauðsstjóra RÚV að sinna málinu ekki nægilega og að standa ekki við samkomulag við Adolf um vaktaálagsgreiðslur hafi falið í sér einelti í hans garð. Hins vegar taldist háttsemi eða stjórnunarhættir næsta yfirmanns Adolfs ekki til eineltis samkvæmt skilgreiningu laga, heldur hafi þar verið um skoðanaágreining að ræða. Ég spyr hvort hann sé ekki ósáttur við þá niðurstöðu. „Ég er náttúrlega ekki sammála henni, en ég sætti mig við það. Ríkisútvarpið er dæmt fyrir einelti. Það er gríðarlega alvarlegt, ekki síst fyrir fyrirtæki eins og Ríkisútvarpið, þetta er ekki einhver sjoppa úti í bæ.“ Ég spyr hann nánar út í hvernig hafi verið komið fram við hann á þessum tíma. „Eins og ég segi, ég var jaðarsettur. Það fundu það allir á deildinni og líka jafnvel utan deildarinnar að þetta var ekki í lagi. Fólk sá þetta. Ég var færður til í starfi, var meira að segja færður fýsískt af deildinni, var látinn sitja annars staðar á fréttastofunni, þrátt fyrir mótmæli mín. Þegar ég fékk svo að koma aftur, eftir þrjá, fjóra mánuði, var búið að úthluta öðrum skrifborðinu mínu og ég var án vinnuaðstöðu í átta mánuði. Ég sem hafði þá starfað þarna í rúm 20 ár, þurfti að hoppa á milli skrifborða þegar einhver kom sem ég var búinn að hreiðra um mig hjá. Það var ekki fyrr en eftir að ég var búinn að kvarta margoft að ég fékk skrifborð aftur og starfsaðstöðu. Svona lagað er niðurlægjandi.“
„Þú ferð ekki aftur í sjónvarp“
„Eitt augljósasta dæmið um mismunun voru verkefnin erlendis. Stórmótin, hvort sem það voru EM eða HM í handbolta, þetta eru konfektmolarnir í þessu starfi. Á tímabilinu 2010 til 2013 vorum við þrír sem vorum starfandi allan tímann. Í samantekt á erlendum verkefnum okkar þriggja á þessum tíma kom í ljós að annar þeirra fékk ellefu verkefni í útlöndum, hinn fékk þrettán. Ég fékk tvö. Þetta er nokkuð augljóst, þetta var svona. Við þetta bjó ég sumsé í nokkur ár. Hægt og rólega brýtur þetta mann niður, maður missir sjálfstraustið. Ég vildi aldrei líta á mig sem fórnarlamb, er allt of mikill töffari til þess. En svo fann ég allt í einu að sjálfstraustið var farið, ég var farinn að efast um sjálfan mig.“
Þetta er svolítið eins og í fótboltanum, þú varst tekinn úr liðinu og settur á bekkinn? „Akkúrat. Þú sem íþróttamaður getur kannski skilið það hvernig þér líður þegar þú færð þar að auki þau skilaboð frá þjálfaranum að það er skítsama hvað þú gerir, þú ferð ekki inn á. Til dæmis þegar vinnufélagarnir kvörtuðu undan álagi á vöktum, spurði ég hvort við ættum ekki að rótera aðeins, ég væri á þessum vefvöktum frá 9 til 5 og væri alveg til í að taka einhverjar sjónvarpsvaktir. Þá var hreytt í mig: „Þú ferð ekki aftur í sjónvarp.“ Þetta er það sem ég bjó við. Þetta er mannskemmandi.“
Í vitnisburði fyrir dómnum sagði fyrrum yfirmaður Adolfs að hann hefði haft áhuga á stöðunni sem hún var ráðin í en Adolf segir að það sé ekki rétt. „Nei, ég hefði ekki haft neinn áhuga á því. Ég hef aldrei haft áhuga á að sitja inni á skrifstofu frekar en að vinna sem íþróttafréttamaður. Ég vildi vinna sem íþróttafréttamaður en ekki sem millistjórnandi hjá RÚV. Það tel ég ekki vera skemmtilegt hlutskipti. Þannig að ég veit ekki hvaðan hún þykist hafa þetta, þetta er bara kjaftæði.“
Peningarnir skipta ekki máli
Adolf segist hafa verið nokkuð viss um að einhverjar af hans kröfum myndu ná fram að ganga í málinu og er himinlifandi með niðurstöðuna. „Ég vissi að það yrði erfitt að sýna fram á einelti, ekki síst þegar svo langt er um liðið. Þannig að ég er mjög ánægður með að fyrirtækið var dæmt fyrir einelti. Það sem ég taldi hins vegar nokkuð öruggt að myndi vinnast, það var aðgerðaleysi fyrirtækisins eftir kvörtun mína. Fordæmið var Veðurstofumálið, þar sem Veðurstofan var dæmd, ekki fyrir einelti, heldur fyrir aðgerðaleysi. Samt sem áður kallaði Veðurstofan til vinnustaðasálfræðing til að rannsaka það mál og þeir gerðu ýmislegt. En ekki nóg. Ríkisútvarpið gerði ekkert. Nákvæmlega ekki neitt. Þannig að ég var náttúrlega vongóður um að vinna þann hluta af þessu. En svo kom líka dómur fyrir einelti og uppsögnin var að auki dæmd ólögmæt, þannig að þetta var fullnaðarsigur.“
Í málinu gerði Adolf kröfu um rúmlega 10 milljónir króna í bætur en RÚV var dæmt til að greiða honum 2,2 milljónir. Adolf segist ekki ósáttur við það. „Peningarnir skipta ekki máli. Auðvitað myndi ég þiggja nokkrar milljónir, ég tapaði 25 milljónum árið 2015. En þetta snýst ekki um peningana. Hér á Íslandi er ekki hefð fyrir háum bótagreiðslum, guð minn góður, ég held meira að segja að ég fái meira en sumar konur sem hefur verið nauðgað. Ef við værum í Bandaríkjunum værum við að tala um milljónir Bandaríkjadala í bætur í mínu máli, í alvöru. Ég er nú ekki að mæla því bót beinlínis eða að fara fram á slíkt, ég er bara að benda á samhengið.“ Hann telur dóminn vera fordæmisgefandi. „Ég vona að þetta opni leiðina fyrir fólk til að sækja sinn rétt og fólk sjái að það er hægt.“
Myndi hann þiggja aftur starf á RÚV?
Á fyrri stigum málsins bauð Adolf þá sátt að málið yrði látið niður falla ef RÚV myndi endurráða hann. Ég spyr hvort hann geti ímyndað sér að bjóða RÚV þá sátt aftur ef málinu yrði áfrýjað til Hæstaréttar. „Ég veit það ekki. Ég veit ekki hvort ég sé fyrir mér einu sinni að vinna aftur sem íþróttafréttamaður eftir þetta langa fjarveru. Það er með þetta eins og annað, either you use it or you lose it. Maður verður að halda sér í æfingu. Ég hef ekki lýst neinu í langan tíma, ég hef ekki fylgst með eins og ég gerði þannig að ég þyrfti eiginlega að byrja upp á nýtt.“ Adolf segist, þrátt fyrir allt, ennþá bera hlýjar tilfinningar til RÚV, að minnsta kosti stofnunarinnar sem slíkrar. „Ég var þarna í 22 ár, vakinn og sofinn. Þetta er skemmtilegasti vinnustaður sem ég hef unnið á, ég vann með frábæru starfsfólki og eignaðist góða vini. Ég sakna þessa alls. Ég ver þetta fyrirtæki, þessa stofnun, endalaust. Þegar menn á samfélagsmiðlum eða annars staðar bölsótast yfir fyrirtækinu svara ég fullum hálsi ef mér finnst gagnrýnin ósanngjörn, því mér þykir alltaf vænt um þetta fyrirtæki. En það er aftur á móti spurning með yfirstjórnendurna.“
Lífið er ekki sanngjarnt
Allt sem við Adolf höfum rætt fram að þessu hefur verið merkilegt og þýðingarmikið. Þegar við víkjum að fjölskyldumálum og heilsu og hamingju fjölskyldunnar erum við hins vegar farnir að tala um hluti sem skipta enn meira máli. Á meðan Adolf fór í gegnum umbrotatíma í vinnunni greindist konan hans með krabbamein eins og áður segir. „Ég hef komist að því, eins og sálfræðingurinn minn sagði, lífið er ekki sanngjarnt. Lífið hefur ekkert með sanngirni að gera. Það er engin sanngirni í því að tólf ára barn greinist með hvítblæði. Það er engin sanngirni í því að fólk á miðjum aldri missi vinnuna sína, það er engin sanngirni í því að fólk missi heilsuna. Ég hef séð í kringum mig ofboðslega margt fólk á mínum aldri sem hefur unnið hörðum höndum áratugum saman, búið að byggja upp sitt líf, og ætlar að fara að njóta en þá allt í einu tekur lífið einhverja fáránlega beygju. Auðvitað var ýmislegt sem gerðist á svolítið samþjöppuðum tíma hjá mér og okkur, ég lendi í þessu einelti, missi vinnuna, á erfitt með að finna vinnu, fer síðan í þetta ævintýri með útvarpið og konan greinist með krabbamein. Svo til að bæta um betur tekur það sig upp ári seinna, eftir að við héldum að þetta væri búið og hún fór í gegnum hálfsárslyfjameðferð í vetur sem lauk í vor. Það eru rúmir tveir mánuðir síðan hún kláraði seinni lyfjameðferðina. Þetta hefur verið djöfull töff tími. Það er margt að berjast við en það stærsta eru náttúrlega veikindi hennar, en það virðist ekkert bíta á þessa konu. Hún hefur verið með mér í 39 ár, manneskja sem þolir mig í 39 ár, hún þolir flest.“
Maður bullar fyrir fólk
Eftir að útvarpsævintýri Adolfs lauk hófst aftur leit að vinnu og eftir að hafa starfað um hríð við afgreiðslustörf var honum boðið leiðsögumannsstarf hjá Arctic Adventures. Hann tók meirapróf og í maí í fyrra fór hann að túra og hefur verið á fullu síðan. „Ég var mikið í tveggja og þriggja daga ferðum um Suðurlandið vetur en í sumar hef ég verið í lengri túrum, fimm eða sex daga hringferðum. Þetta er gríðarlega skemmtilegt. Þetta er svolítið svipað og maður gerði áður, maður bullar fyrir fólk,“ segir Adolf og skellir upp úr. „Þetta er eins og lýsing í sjónvarpi, þú segir frá því sem þú sérð. Þetta eru mannleg samskipti og þrátt fyrir að það hafi verið reynt að halda því fram að ég væri slæmur í mannlegum samskiptum held ég að þau hafi yfirleitt legið þokkalega fyrir mér.“
Adolf segir að honum hafi ekki gefist tími til að fara í Leiðsöguskólann en hann stefnir að því að gera það á næsta ári og hlakkar mikið til þess. Hann segist hafa verið nægilega fróður um landið þegar hann byrjaði að leiða ferðamenn út í náttúruna. „Maður er alltaf að læra eitthvað en sem betur fer hef ég ferðast talsvert um landið. Í öðru lagi er ég enginn krakki lengur, ég á þrjú afabörn. Síðan bý ég að því að ég vann á fréttastofu í meira en 20 ár. Þó að menn líti á okkur íþróttafréttamenn sem nautheimskar boltabullur fylgjumst við með öðrum fréttum og höfum jafnvel áhuga á því sem er að gerast í kringum okkur.“
Lærðu málið þitt almennilega
Þrátt fyrir að Adolf starfi ekki sem íþróttafréttamaður í dag heyri ég að hugur hans er enn að miklu leyti þar. Ég má því til með að heyra frá honum hvað honum finnist um íþróttaumfjöllun á Íslandi og hvernig hún hafi þróast síðustu ár. „Það sem ég vil alltaf sjá betra er málfarið. Alltaf þegar skólahópar eða krakkar komu upp í útvarp í starfskynningu, og spurðu mig hvað þau þyrftu að gera til að verða íþróttafréttamenn, sagði ég ætíð „lærðu íslensku, lærðu málið þitt almennilega.“ Vegna þess að tungumálið er verkfærið sem þú notar í vinnunni. Ef þú hefur ekki vald á því verður þú ekki góður.“ Beinar lýsingar frá íþróttaleikjum voru ær og kýr Adolfs og þar naut hann sín hvað best. Honum líkar ekki hvernig þær hafa þróast á síðustu árum og myndi vilja sjá lýsingarnar hófstemmdari. „Þetta er komið svolítið yfir í öskurkeppni. Þegar þú missir þig algjörlega og öskrar yfir einhverjum tveimur liðum í neðri hluta ensku úrvalsdeildarinnar, hvað áttu þá eftir fyrir stóru stundina? Hvað áttu eftir þegar Ísland skorar sigurmarkið á lokasekúndunni?“
Fíflagangurinn lifir enn
Áður en ég sleppi Adolf rifjum við upp nokkrar af þeim uppákomum og fíflagangi sem hann stóð fyrir eða lét plata sig út í þegar hann var íþróttafréttamaður. Oft var kostulegt að fylgjast með uppátækjum Adolfs sem stundum voru gagnrýnd en oftast var nú hlegið. Ég spyr hann því að lokum hvort hann hafi sagt skilið við sprellið eða hvort hann bjóði upp á einhvern fíflagang í leiðsögustörfum sínum. „Auðvitað reynir maður að skemmta farþegunum af og til og reynir að taka sig ekki of alvarlega. Maður reynir að gera þetta að skemmtilegri upplifun hjá þeim. Stundum fíflast maður aðeins en maður verður að lesa í hópinn og sjá hvað er viðeigandi í hvaða hópi og þess háttar. En jújú, við reynum yfirleitt að hafa svolítið gaman.“
Það verður ekki annað sagt en að Adolf sé trúr þessum lokaorðum, hann stefnir alltaf að því að hafa svolítið gaman. Þrátt fyrir að við höfum í þessu viðtali rætt um erfiða göngu hans í gegnum öldudal og ýmis áföll sé ég Adolf ennþá fyrir mér eins og ég hef gert alla tíð. Brosandi.

„Við erum búnir að senda inn kæru til UFC og viljum að úrslitum bardagans verði breytt vegna þess að sá sem vann braut ítrekað á andstæðingi sínum. Við viljum að niðurstöðunni verði breytt í „no contest“ eða engin úrslit.“
Þetta segir Haraldur Dean Nelson faðir Gunnars Nelson í samtali við Vísi. Vill hann að UFC rannsaki málið ofan í kjölinn sem og aðra bardaga Santiago Ponzinibbio.
DV greindi frá því fyrr í vikunni að Jón Viðar Arnþórsson, Gunnar Nelson og Haraldur hefði hist til að vega og meta hvort tilefni væri til að kæra úrslitin. Gunnar tapaði bardaganum eftir rothögg í fyrstu lotu en eins og glöggt má sjá á myndböndum potar Ponzinibbio í auga Gunnars þrisvar sinnum.
Aðspurður þá sagði Jón Viðar að Gunnar og hans fólk ætlaði „ekki að hafa lágt um þetta.“ Mjölnismenn hafa verið iðnir við að pósta myndum og myndskeiðum af augnpoti Argentínumannsins á Facebook síðu sinni. Þá hefur félagið skorað á UFC að láta endurtaka bardagann.
Jón Viðar sagði:
„Við ætlum ekki að hafa lágt um þetta. Þetta var óheiðarlegt og á ekki að sjást í þessari íþrótt.“

link;http://433.pressan.is/forsida/hannes-thor-leitar-ad-vespunni-sinni-sem-var-stolid/

Fangi á Akureyri strauk í gær. Hann var laus í um fimm klukkustundir. Þegar hann slapp var hann við garðyrkjustörf. Á vef mbl.is kemur fram að maðurinn hafi rölt í burtu á meðan fangavörður brá sér frá.
Guðmund­ur Gísla­son, for­stöðumaður fang­els­is­ins á Hólms­heiði og Ak­ur­eyri segir að fangavörðurinn hafi aðeins verið frá í eina eða tvær mínútur. Fanginn var við störf þar sem girðing er ekki mannheld og notaði tækifærið og lét sig hverfa. Lögreglu barst svo tilkynning um að fanginn hefði fundist í kvikmyndahúsi.
Samkvæmt öruggum heimildum DV fannst fanginn hjá Borgarbíó milli klukkan sautján og átján en Spider-man: Homecoming byrjar klukkan 17:20. Ekki er vitað hvort fanginn hafi freistast til að horfa á þennan nýjasta smell frá Marvel. Einnig kemur til greina að fanginn hafi verið að bíða eftir nokkuð vinsælli kvikmynd sem hófst á slaginu 18 en sú ágæta kvikmynd heitir Aulinn ég 3.

Breska hljómsveitin Mumford & sons verður lokaatriðið á Iceland Airwaves 2017. Hún bætist þá í hóp tónlistarmanna eins og Fleet Foxes, Billy Bragg og Arab Strap sem þegar hefur verið tilkynnt að komi fram á hátíðinni sem fer fram í Reykjavík og á Akureyri í byrjun nóvember. Hljómsveitin mun koma fram á lokatónleikum hátíðarinnar í Valshöll sunnudagskvöldið, 5. nóvember.
Mumford & Sons sem hefur verið með vinsælustu hljómsveitum heims síðustu ár spilar þjóðalagaskotið popp þar sem kassagítarar og banjó spila stórt hlutverk. Sveitin hefur sent frá sér þrjár plötur frá því að hún var stofnuð í London árið 2007. Þetta eru Sigh No More (2009), Babel (2012) og Wilder Mind (2015) sem allar hafa selst vel beggja vegna Atlantshafsins. Helstu smellir Mumford og sona eru lög á borð við „I Will Wait“, „The Cave“, „Little Lion Man“ og „Believe.“
Allir þeir sem eru með armband á hátíðina og armband sem gildir á Akureyri og Reykjavík eiga rétt á miðum á tónleikana. Auk þess verða 500 miðar seldir á þessu tilteknu tónleika og hefst miðasala þriðjudaginn 25. júlí kl. 10 á tix.is.
Aðrar hljómsveitir sem nú þegar hefur verið tilkynnt að komi fram á Iceland Airwaves eru eftirfarandi: Alexander Jarl / Aldous Harding (NZ) / Alvia Islandia / Ama Lou (UK) / Án / Andartak / ANWIYCTi (HK) / Arab Strap (SCO) / Ásgeir / Auður / aYia / Be Charlotte (SCO) / Benjamin Clementine (UK) / Between Mountains / Billy Bragg (UK) / Bistro Boy / Bonzai (UK) / Childhood (UK) / Cold / Cyber / Deep Throat Choir (UK) / Daniel OG (UK) Emiliana Torrini & The Colorist (IS/BE) / Emmsje Gauti / Exos / Fleet Foxes (US) / For a Minor Reflection / Frank Murder / Futuregrapher / GDJYB (HK) / GKR / ГШ - Glintshake (RU) / Glowie / Gordi (AU) / Gróa / Guðrún Ýr / Gunnar Jónsson Collider / Gurr (DE) / Halldór Eldjárn / HAM / Hatari / Hildur / Hórmónar / Hugar / JFDR / Jo Goes Hunting (NL) / KÁ-AKÁ / Káryyn (US/SY) / Kelly Lee Owens (UK) / Kontinuum / Korter í Flog / Kælan Mikla / Lido Pimienta (CF) / Ljósvaki / Lonely Parade (CA) / Mahalia (UK) / Mammút / Michael Kiwanuka (UK) / Mikko Joensuu (FI) / Milkywhale / Mumford & Sons (UK) / Mura Masa (UK) / Octal Industries / Óðinn / Ohm / Omotrack / Ozy -DJ set / Phlegm / Pink Street Boys / Púlsvídd / RuGl / Röskva /Shame (UK) / Sigrid (NO) / SiGRÚN / Soffía Björg / Songhoy Blues (ML) / Stefflon Don (UK) / Sturla Atlas / Subminimal / Sycamore Tree / Tappi Tíkarrass / Thor / Tófa / Torres (US) / Une Misère / Vagabon (US) / Vector / Yagya / Nilüfer Yanya (UK) / Xylouris White (GR/AU).

„Lögreglan hélt alveg „örugglega“ að ég væri út úr reyktur þennan örlagaríka dag sem ég ok út í sjoppuna,“ segir Róbert Benediktsson en hann gagnrýnir harðlega að hann hafi verið dæmdur fyrir að keyra undir áhrifum kannabis þrátt fyrir að hann hafi ekkert reykt í um fjörutíu daga, að eigin sögn, þegar hann var handtekinn í fyrra.
Máli sínu til stuðnings bendir Róbert á að í ákæru á hendur honum kemur fram að ekkert kannabis hafi fundist í mælanlegu magni í blóði hans. Í ákæru þó kemur fram að kannabis hafi fundist í þvagi hans. Benedikt bendir á að þvagprufur mæli kannabisneyslu langt aftur í tímann meðan blóðprufur séu mikið áreiðanlegri mælikvarði. Hann bendir jafnframt á orðaval í ákærunni en þar stendur að hann hafi verið „óhæfur til að stjórna ökutækinu örugglega vegna áhrifa tetrahýdrókannabínólsýru“.
Róbert segist í samtali við DV reykja kannabis fyrst og fremst til að hjálpa sér við svefn og að hann myndi aldrei aka undir áhrifum. „Ég hef talað mikið um það hve mikið kannabis hjálpi mér með svefn, við verkjum, við stressi og depurð. Ég hef líka talað um að kannabis geti magnað undirliggjandi kvíða. Ég fæ mér, ekki öll kvöld, nokkra smóka fyrir svefn og vakna úthvíldur daginn eftir,“ segir Róbert.

Róbert segir að hann hafi jafnframt verið dæmdur fyrir að hafa í vörslu sinni nokkur grömm af kannabis. Hann segir það allt rétt og satt. „Ég var böstaður með sirka 3 til 4 grömm heima sama ár og þess vegna hafði ég ekki reykt neitt þann tíma sem ég nefni. Svo tók lögreglan hálfa jónu sem var á borðinu, settinu hana aftur a borðið og brosti til mín og sagði „ég veit þú þarft þetta til að sofa“ og fór. Ég hef aldrei og mun aldrei keyra undir áhrifum neins,“ segir Róbert.
Hann lýsir atvikinu þegar hann var handtekinn svo á Facebook-síðu sinni: „Í dag varð ég svo vitni að heimsku lögreglu og dómskerfi íslands. Ég ákvað snemma morguns 20. júní að keyra út í sjoppu í Hveragerði og fá mér kaffi. Þar birtist lögreglan og skipar mér inn í bíl og segir mig vera handtekinn. Ég var leiddur inn á klósett þar sem þvagsýni var tekið af mér og svo var ég keyrður á Selfoss í blóðprufur. Í síðustu viku fæ ég svo símtal frá lögreglu um það að ég eigi að koma og skrifa undir pappíra sem ég fór og gerði í gær. Ég er ákærður fyrir að hafa „örugglega“ keyrt undir áhrifum kannabis.“
Róbert hyggst áfrýja þeim hluta sem snýr að því að hann hafi ekið undir áhrifum. „Ég er núna án ökuréttinda í 3 mánuði, kominn á sakaskrá, á að greiða 145.000 krónur sekt innan 30 daga annars þarf ég að sitja inni í 10 daga og ég á að greiða allan sakarkostnað eða 117.171 krónur,“ segir Róbert.

link;http://bleikt.pressan.is/lesa/mig-langar-svo-otrulega-mikid-ad-thad-fari-ad-koma-mer-a-ovart-thegar-ad-einhver-drepur-sig/

Berglind Ómarsdóttir hefur hlustað á Linkin Park síðan hún var barn og það hafði lengi verið draumur hennar að sjá þá á tónleikum. Sú ósk rættist í byrjun júlí og náði hún því að sjá idolið sitt, Chester Bennington, stuttu fyrir andlát hans.
„Það hafði verið draumur hennar lengi að fá að sjá þá spila á tónleikum,“ segir Kristín Karlsdóttir, eiginkona Berglindar.
„Sá draumur rættist fyrir rúmum tveimur vikum. Hún fékk að sjá idolið sitt, Chester Bennington úr Linkin Park. Að sjá þessa innlifun frá Berglindi þegar hún söng með öllum lögunum þeirra og hoppaði og dansaði með.“
Chester steig síðan af sviðinu og kom í áttina til þeirra og þá hélt Kristín að myndi líða yfir Berglindi. „Hann söng af öllu hjarta til aðdáenda sinna. Hann var alveg með þetta og vissi hvað aðdáendur vildu.“
Chester lést í gær, 41 árs að aldri, en hann framdi sjálfsmorð í íbúð sinni í Kaliforníu, sjá frétt DV hér.

Með tvö Linkin Park flúr Berglind hefur gert meira en að hlusta á sveitina, því hún er einnig með tvö Linkin Park húðflúr á sér.

Ólíkt Berglindi var Kristín enginn aðdáandi sveitarinnar fyrir tónleikana. Það hins vegar átti eftir að breytast. „Hann meira að segja sannfærði mig um að vera Linkin Park fan sem ég var ekki áður en ég fór á tónleikana, en vá eftir þessa tónleika var ég það sko heldur betur.“

Tónleikar á Youtube Tónleikana má hlýða á í heild sinni á Youtube og í myndbandinu má sjá þeim Berglindi og Kristínu bregða fyrir.

Berglind og Kristín ætluðu sér ekki að missa af neinu sem fram færi og stóðu því upp við sviðið í 12 klukkustundir, án þess að drekka vatn eða annan vökva bara til að vera fremstar.
„Það var sko sannarlega þess virði. Hér fáið þið að sjá frábæran söngvara sem dó alltof ungur, og svo tvær massíft peppaðar gellur öskra og syngja með. Dagur sem við gleymum aldrei,“ segir Kristín.

Eldur logar í tveim bifreiðum við sjúkrahúsið Vog. Lögregla og slökkvilið er á svæðinu og grunað er að um íkveikju sé að ræða. Lögregla leitar nú að mögulegum sökudólgum. Sjónarvottur á svæðinu sá þrjá hettuklædda unglinga á tveimur vespum bruna í burtu en gat þó ekki staðfest að það séu gerendurnir.
"Við sáum að það gýs upp reykur svo sáum við tvær vespur með þrjá krakka bruna hérna í burtu."
Margt fólk hefur safnast saman á svæðinu. Kveikt var í öðrum bílnum en eldurinn breiddist síðan út í bíl sem lagt var við hliðina á honum.
Samkvæmt varðstjóra á vakt hjá Slökkviliði höfuðborgarsvæðisins þá er ekki vitað til þess að neinn hafi slasast.
Slökkviliðið er á vettvangi nú.

„Við viljum fá Elínu fyrir morgundaginn svo að allir verði glaðir að taka á móti Sviss,“ segja rekstraraðilar Gamla Bíós en þeir hafa óskað eftir aðstoð almennings við að góma þjóf sem staddur var í Petersen svítunni síðastliðið miðvikudagskvöld. Viðkomandi maður hafði landsliðskonuna Elín Mettu Jensen á brott með sér.
Rétt er þó að taka fram að ekki var um að ræða Elínu Mettu sjálfa heldur útprentaða mynd á pappa. Þetta kemur fram í tilkynningu á facebooksíðu Petersen svítunnar í Gamla Bíó og þar má einnig finna skjáskot úr öryggismyndavélum staðarins þar sem gefur á að líta þjófinn bíræfna.

Ljósmynd/facebooksíða Petersen svítunnar

„Þessi náungi var að skemmta sér á miðvikudagskvöldið og tók eina af fótboltastelpunum okkar ófrjálsri hendi út úr húsi. Þetta er hún Elín Metta Jensen“
Þeir sem hafa upplýsingar um málið eru beðnir um að hafa samband.
Vinsamlegast sendið á okkur upplýsingar um hver maðurinn er og hvar við finnum hann. Áfram Ísland!“
Uppfært Maðurinn á myndinni hefur samkvæmt heimildum DV nú skilað Elínu aftur upp á Petersen svítu

Kristján Björn Tryggvason er látinn, 36 ára að aldri eftir langa en hetjulega baráttu við krabbamein. Hann var fjölskyldumaður, giftur Kristínu Þórsdóttur en þau kynntust í stefnumótaþættinum Djúpu lauginni eins og frægt er orðið. Saman eignuðust þau þrjú börn. Kristján greindist fyrst árið 2006 þegar hann var 25 ára. DV greindi frá því á síðasta ári að hann hefði ákveðið að hætta lyfjameðferð og njóta þess tíma sem eftir væri með fjölskyldunni í stað þess að ganga í gegnum erfiðar geisla – og lyfjameðferðir. Kristján og Kristín vöktu athygli og aðdáun þjóðarinnar fyrir ótrúlegt æðruleysi og fyrir að stíga fram og ræða á opinskáan hátt um þennan illvíga sjúkdóm sem krabbamein er. Þá hefur verið hafin söfnun fyrir börn Kristjáns og Kristínar og vill DV vekja athygli á söfnunarreikningi sem er neðst í fréttinni.
Þegar Kristján ákvað að hætta á lyfjunum og takast æðrulaus á við veikindin sögðu hjónin að þau væru ekki að gefast upp. Þau væru að berjast fyrir lífinu. Kristín sagði þá að ávinningur af meðferð á þessu stigi væri lítill sem enginn.
„Vill maður eyða lífinu sínu í að vera rosalega veikur þegar þú veist að það eru kannski mánuðir eftir eða viltu nýta það sem þú hefur núna og njóta þess að vera til þar til að því kemur.“
Hjónunum fannst mikilvægt að eiga góðar minningar þá mánuði sem þau áttu eftir saman.
Safnað fyrir börnin

Kristján tók þátt í Mottumars af fullum krafti og vakti athygli fyrir dugnað. Tvívegis lenti hann í öðru sæti í keppninni og einnig lenti hann bæði í þriðja sæti og því fjórða. Safnaði Kristján mörgum milljónum fyrir Krabbameinsfélagið en nú þurfa börnin hans á stuðningi að halda. Að vera ungur og greinast með krabbamein kostar mikil fjárútlát. Um það hefur verið fjallað í ótal fréttum.
Kristjáni eða Kiddi eins og hann var oft kallaður er lýst sem einstökum manni sem tókst á við sjúkdóminn með brosi og lífsgleði. Sigurjón Veigar Þórðarson vinur Kristján segir:
„Hann var ALLTAF brosandi og tók virkan þátt í mottumars átakinu með því að safna á öllum vígstöðvum. Mottóið hans var „Lífið er núna“ og það var akkúrat þannig sem hann lifði.“
Þá segir Anna Kristín Tryggvadóttir:
„Vegna fráfalls Kidda okkar langar mig að benda þeim sem vilja minnast hans á styrktarreikning í hans nafni og um leið þakka þeim fjölmörgu sem lagt hafa sitt af mörkum í gegnum tíðina. Allt mun þetta renna óskipt inn á framtíðarreikninga barnanna að hans ósk.“
0140-15-380088 Kennitala: 060681-3849

Ásmundur Alma Guðjónsson, varaformaður Ungra Pírata, gagnrýnir Vinstri græna harðlega á Pírataspjallinu fyrir að hafa ekki gert fóstureyðingar, eða þungunarrof, með öllu löglegar. Þar á hann við að á Íslandi eru fóstureyðingar ekki valfrjálsar að ósk móður þó heimild sé nær alltaf gefin.
„Á Íslandi er einn ákveðinn flokkur sem kennir sig sérstaklega við femínisma, og auglýsir sem slíkan umfram alla aðra að eigin sögn. Því finnst mér merkilegt að þrátt fyrir að hafa verið heilt kjörtímabil í ríkisstjórn í ríkisstjórn, með öðrum flokk sem einnig hefur femíníska stefnu, að þungunarrof sé enn de jure ólöglegt á Íslandi nema með undanþágum. Þótt undanþágan sé nánast alltaf veitt er ferlið óþægilegt að mér skilst og óþarft, og sviptir konur sínu kynfrelsi,“ skrifar Ásmundur.
Nokkrar umræður hafa sprottið upp vegna innleggs Ásmundar. Sigurður Ingi Kjartansson bendir á að í samsteypustjórnum komist ekki öll mál í gegn. „Kannski er eitthvað annað framar í forgangi hjá viðkomandi flokki þar sem þetta er fyrst og fremst táknrænt þar sem eftir því sem ég best veit hefur engum verið neitað um fóstureyðingu undanfarna áratugi,“ skrifar hann.
Ásmundur svar honum og segir:
„Táknrænt og tilgangslaust og sóun á skattpeningum og niðurlægjandi fyrir konuna. Til hvers? Tveir femínískir flokkar geta ekki komið þessu einu sinni að sem þingmannamáli, er það ekki bara aumingjaskapur?“
Eyjólfur Vestmann Ingólfsson veltir fyrir hvort að karlmenn ættu ekki að hafa meiri rétt í ferlinu. „Virðist sem flestum finnist sjálfsagt að konur eyði börnum uppá sitt einsdæmi eins og það komi manninum ekki við sem á c.a. 50% í barninu. Er það ásættanlegt að hann hafi ekkert með málið að segja þar sem um er að ræða „líkama konunnar“. Hver er réttur karlmanna til þungunarrofs þá? Er þá ekki að sama skapi eðlilegt fyrir karlinn að hafna þungun með því að segjast ekki vilja taka þátt í lífi þess, uppeldi og kostnaði ef það fæðist?,“ spyr hann.
Upp úr þessu innleggi spretta upp nokkrar deilur. „Eyjólfur Vestmann Ingolfsson, nei, því karlinn gengur ekki með eða fæðir. Þegar barnið er komið, erum við farin að tala um rétt barnsins, sem er algjörlega fortakslaus í lögum og siðferði. Foreldrar, hvers kyns sem er, geta ekki afsalað sér ábyrgð á barni sem þegar er orðið til,“ skrifar Fríða Bragadóttir.
Íris Bjarnadóttir veltir fyrir sér hvort þetta tengist staðgöngumæðrun. „Getur verið að það sé mögulegt að þessir flokkar/flokkur séu ragir við þetta því að með því að viðurkenna fullt og óskorðað vald kvenna yfir líkama sínum til að enda eða halda áfram með þungun þurfi þeir líka að viðurkenna fullt og óskorðað kvenna yfir líkama sínum líka í öðrum tilfellum og þar af leiðandi rétt kvenna til að ganga með barn fyrir aðra, til að selja afnot af líkama sínum,“ skrifar hún.

Umboðsmaður jafnréttismála í Svíþjóð hefur úrskurðað svo að skólarúta þar sem kynjunum er haldið aðskildum brjóti ekki í bága við jafnréttislög. Hins vegar telur stofnunin kynjaskipta leikfimitíma brjóta í bága við lögin.
Í skólarútu Al-Azhar skólans, einkareknum grunnskóla í úthverfi Stokkhólms, sátu drengirnir fremst en stúlkurnar aftast. Eftir að sjónvarpsstöðin TV4 sýndi myndband af rútunni lenti málið í deiglunni og hafa margir stjórnmálamenn gagnrýnt fyrirkomulagið, þar á meðal forsætisráðherrann Stefan Löfven, sem í kjölfarið leiddi til þess að málið lenti inni á borði umboðsmanns og úttekt var gerð á skólanum öllum.
Löfven segir: „Þetta er fyrirlitlegt. Þetta á ekki heima í Svíþjóð. Hér tökum við rútuna saman, sama hvort þú ert stúlka eða drengur, kona eða karl“.
Strákarnir láta illa
Al-Azhar skólinn skilgreinir sig sem skóla fyrir múslima en samt er öllum heimilt að skrá sig í hann. Um 80% af starfsfólkinu eru ekki múslimar. Roger Lindquist hjá Al-Azhar-skólanum segir : „Þetta er ekki sem þekkist hér eða hefur verið samþykkt af stjórn skólans. Bæði ég og skólastjórinn erum búnir að skoða myndbandið og við þrætum ekki fyrir þetta en við styðjum þetta ekki. Ég veit ekki af hverju þetta gerðist, þetta voru mistök.“
Eftir að þeir könnuðu málið betur sögðu þeir ekki um kynjamismunun að ræða. Skiptingin í skólarútunni hafi verið gerð vegna þess að strákarnir höguðu sér svo illa. Því hafi verið tekið til þess ráðs að hafa þá alla saman fremst í rútunni.
Clas Lundestedt, talsmaður umboðsmanns sagði eftir rannsóknina: „Við rannsókn málsins fundum við engar sannanir fyrir því að jafnréttislöggjöfin hafi verið brotin í rútunni. En þegar kemur að kynjaskiptum leikfimitímum þá gerðum við athugasemd við það. Ef nemendum er skipt eftir kyni í íþróttakennslu er hætta á því að einhverjum nemendum yrði mismunað. Við munum skoða það mál betur síðar.“

Bandaríska jaðarrokksveitin Dinosaur jr. sækir nú Íslendinga heim, en hún mun halda tónleika í Silfurbergi í Hörpu á morgun, laugardaginn 22. júlí. Einn af þeim sem býður spenntur eftir tónleikunum er Haraldur Sigurjónsson, sem hefur verið aðdáandi sveitarinnar frá því seint á níunda áratugnum.
Dinosaur jr. var stofnuð árið 1984 af þeim J Mascis gítarleikara, Lou Barlow bassaleikara og Murph trommara og tóku þeir upp þrjár plötur áður en mannabreytingar urðu á síðustu öld. Árið 2005 komu upprunalegir meðlimir aftur saman og hafa þeir gefið út fjórar plötur eftir sameininguna. Alls hefur Dinosaur jr. gefið út ellefu plötur og kom sú nýjasta, Give a Glimpse of What Yer Not, út árið 2016. Platan innihélt talsvert af nýju efni og hlaut mikið lof gagnrýnenda og aðdáenda sveitarinnar.
Kynntist Dinosaur jr. í gegnum hjólabrettin
Kvikmyndagerðarmaðurinn Haraldur Sigurjónsson er mikill aðdáandi Dinosaur jr. og hefur beðið spenntur eftir komu þeirra hingað til lands og ætlar að sjálfsögðu að mæta á tónleikanna, sem verða hans fyrstu með Dinosaur jr.
„Ég kynnist þeim í gegnum hjólabrettin seint á níunda áratugnum,“ segir Haraldur. „Ég var að vinna í hjólabrettabúðinni Hazar Bazar, sem var á Skólavörðustíg og í hjólabrettablöðunum voru alltaf auglýsingar frá hinum og þessum hljómsveitum. Þarna uppgötvaði ég sveitir eins og Red Hot Chili Peppers, Smashing Pumpkins og Dinosaur jr.“

Aðdáandi sveitarinnar Haraldur Sigurjónsson kvikmyndargerðarmaður hefur verið aðdáandi Dinosaur jr. síðan á níunda áratugnum.

„Maður heyrði líka lögin í hjólabrettamyndunum, ekki leiknum myndum, heldur klukkutímalöngum myndum frá helstu hjólabrettafyrirtækjum,“segir Haraldur. „Í þeim voru gæjar að skeita fyrir fyrirtækin og taka rosaleg trikk á brettin og spiluð rokk tónlist yfir. Á þessar myndir horfðu allir skeitarar dáleiddir til að læra ný trikk og að sjá uppáhaldsgæjann sinn skeita.“
Eftir að hafa kynnst Dinosaur jr. í gegnum hjólabrettin fór Haraldur að kaupa plötur með sveitinni og var Kiddi í Hljómalind (Kristinn Sæmundsson) duglegur að aðstoða hann. „Kiddi fylgdist vel með og benti manni á hitt og þetta, „heyrðu þú fílar svona, ég er með eina plötu fyrir þig“ átti hann til að segja þegar maður kom, segir Haraldur.
„Dinosaur jr. urðu mjög frægir í Englandi þegar þeir tóku lag Cure, Just Like Heaven, árið 1989. En tónlist þeirra er ekki fyrir alla. Þetta er hjólabretta pönk rokk, söngvarinn er með sérstakan söngstíl og þetta er hrátt rokk. Þeir gáfu út sína fyrstu plötu árið 1985, en sú sem seldist mest var sjötta plata þeirra árið 1994, þá voru allir mínir vinir í hljómsveitum og ég með kameru að taka upp.“
Upphitunarsveit sækir innblástur í Dinosaur jr.
Reykvíska sveitin Oyama mun sjá um upphitun, en hún spilar jaðarrokk í anda tíunda áratugarins og sækir mikinn innblástur í Dinosaur Jr. Sveitin gaf plötuna Coolboy út árið 2014 við góðar undirtektir og Síðastliðið vor kom smáskífan Handsome Devil út. Oyama vinnur nú að efni fyrir næstu plötu.

Oyama hitar upp Sveitin Oyama er undir miklum áhrifum frá Dinosaur jr.

Ásgeir Trausti hélt einstaka tónleika í Félagsheimilinu á Hvammstanga í byrjun júlí. Ásgeir Trausti ólst upp á Laugarbakka og hefur áður haldið tónleika í heimabæ sínum, heimamönnum og gestum til mikillar ánægju. Næst tekur við strangt tónleikaferðalag um Evrópu, Ástralíu, Suður-Kóreu og Japan, áður en Ásgeir Trausti snýr aftur til Íslands og spilar í Hörpu á Icelandic Airwaves.
„Tónleikarnir gengu alveg ótrúlega vel,“ segir María Rut Reynisdóttir, umboðsmaður Ásgeirs Trausta. „Hann hefur haft fyrir reglu að spila útgáfutónleika í heimabænum og heimamenn mæta til að heilsa upp á hann, kaupa plötuna og hlýða á tónleika.“
Ásgeir Trausti sem ólst upp á Laugarbakka gaf fyrir tæpum fimm árum út frumraun sína, Dýrð í dauðaþögn, og hélt útgáfutónleika á Hvammstanga. Nú var komið að þeim næstu, en platan Afterglow kom út í maí síðastliðnum og hefur Ásgeir Trausti verið á stanslausu tónleikaferðalagi síðan. Tvennir tónleikar voru haldnir á Hvammstanga að þessu sinni og var uppselt á þá báða.

Flottir feðgar Bræðurnir Þorsteinn og Ásgeir Trausti ásamt föður þeirra, Einari Georg Einarssyni. Þorsteinn og Einar eiga báðir texta á nýjustu plötunni, Afterglow.

Erlendir aðdáendur himinlifandi
„Aðstaðan í félagsheimilinu er mjög góð, aðsóknin fín og undirtekir góðar. Fjölskylda og vinir Ásgeirs Trausta koma, auk fólks víðs vegar af landinu. Við fórum síðan meðal annars á tjaldsvæðið og hengdum upp auglýsingu þar. Til okkar komu nokkrir ferðamenn sem eru aðdáendur Ásgeirs Trausta og voru alveg himinlifandi með að komast svona óvænt á tónleikana með stuttum fyrirvara. Ein kona frá Ástralíu kom til mín og sagðist hafa hágrátið fyrrihluta tónleikanna en hefði svo náð að róa sig niður,“ segir María Rut. Ástralía er aðalmarkaður Ásgeirs Trausta í dag og mun hann halda þrenna „head-line“ tónleika þar, í Sydney, Melbourne og Perth. Auk þess mun hann koma fram á tónleikahátíðinni Splendor in the Grass sem fer fram í Eastwood. Í Sydney mun hann koma fram í Enmore Theatre sem er elsta tónleikahöll Sydney, byggð 1908.

Á sviðinu Ásgeir Trausti er sjarmerandi á sviðinu.

Strangt tónleikaferðalag fram undan
Ástralía er þó ekki eini staðurinn þar sem Ásgeir Trausti kemur fram næstu mánuði. Á föstudag byrjar hann ferðalagið í Bern í Sviss þar sem hann mun spila á Gurtenfestival. Síðan tekur Arenes De Nimes við í Nimes í Frakklandi, áður en komið er að Ástralíu. Eftir Ástralíu tekur svo Valley Rock-tónlistarhátíðin við í Suður-Kóreu og síðan Fuji Rock-hátíðin í Tókíó í Japan.
„Síðan kemur hann aftur til Evrópu í ágúst og heldur nokkra tónleika áður en hann kemur heim í smápásu. Eftir það tekur við Ameríkutúr og síðan kemur hann aftur heim og heldur tónleika 1. nóvember í Eldborgarsal Hörpu á Iceland Airwaves,“ segir María Rut.

Ásgeir Trausti fékk köku með mynd af sér Eigandi bakarísins á Hvammstanga, Svava Lilja Magnúsdóttir, gerði köku með mynd af Ásgeiri Trausta, en hún er mikill aðdáandi hans. „Ég þekki til hans og fjölskyldu hans og hef fylgst með honum síðan ferill hans hófst. Ásgeir Trausti hefur alla tíð verið afburða tónlistar- og íþróttamaður og frábær persóna,“ segir Svava Lilja sem var með þeim fyrstu til að kaupa miða á tónleikana. Í bakaríinu voru einnig til sölu snúðar, kleinuhringir og Langi-Jón með myndum af Ásgeiri Trausta dagana fyrir tónleikana. „Við höfum gert þetta einstaka sinnum, þetta er skemmtilegt og við sýnum stuðning með þessu uppátæki,“ segir Svava Lilja, en síðast prýddu bakkelsið myndir af Hrafnhildi, keppanda í The Voice Ísland.

Nýr liðsmaður Steingrímur Teague úr Moses Hightower spilaði fyrri tónleikana með Ásgeiri Trausta á Hvammstanga Hann mun leysa Tómas Jónsson hljómborðsleikara af í hljómsveit Ásgeirs næsta mánuðinn.

Tónlistarhjón María Rut og eiginmaður hennar, Guðmundur Kristinn Jónsson, gítarleikari Hjálma, Baggalúts, Memfismafíunnar og Ásgeirs Trausta. Kiddi heldur á plötunni Afterglow.

Hæfileikaríkur bróðir Þorsteinn Einarsson, bróðir Ásgeirs Trausta, söngvari og lagahöfundur hljómsveitarinnar Hjálma.

Umboðsmaðurinn María Rut Reynisdóttir er umboðsmaður Ásgeirs Trausta.

Kakan góða Kakan frá bakaranum á Hvammstanga, mynd af Ásgeiri Trausta prýðir hana eins og sjá má.

Vala og Unnur brosmildar fyrir tónleika.

Vinkonunar Laufey og Laufey létu sig ekki vanta.

Bæjarstjórinn brosmildi Oddur Sigurðsson og Skúli Þórðarson, fyrrum bæjarstjóri á Hvammstanga og nú í Hvalfjarðarsveit.

Frændsystkinin Harpa og Skúli eru frændsystkini.

Liljana og Sigurður Þór biðu spennt eftir tónleikunum.

Tómas Guðbjartsson, prófessor í skurðlækningum við Háskóla Íslands, er einn af þekktari læknum land

Fær orku úr náttúrunni „Langoftast þegar ég er ekki í vinnunni þá er ég uppi á fjöllum."


Mynd: DV ehf / Sigtryggur Ari

„Það gefur mér gríðarlega orku. Ég er í starfi þar sem er mikið álag, ég vinn mikið og er á tíðum næturvöktum, oft þriðju eða fjórðu hverja nótt. Þess vegna er frábært að koma sér í allt annað umhverfi og helst að sofa í tjaldi. Ég kalla mig tjaldfíkil og sef aldrei betur en í tjaldi.
Oft erum við hjónin ekki að ferðast ein, heldur tökum með okkur vini og kunningja. Það má segja að ég fari að stunda trúboð þegar ég sýni fólki staði sem eru ekki alveg við þjóðveginn. Það gefur mér mjög mikið að vera með fólki á spennandi stöðum í íslenskri náttúru og skynja hrifningu þess.“

Segist vera tjaldfíkill Sefur aldrei betur en í tjaldi.


Mynd: DV ehf / Sigtryggur Ari

Hugsað í lengra samhengi
Nýleg ferð Tómasar til Vestfjarða rataði í fjölmiðla eftir að Tómas birti mynd af sér við Rjúkandifoss á Facebook og spurði: „Viljum við fórna svona perlu fyrir megavött til stóriðju? Það væri brjálæði... Við þurfum að skila svona perlum til næstu kynslóða, ekki HS Orku eða Vesturverks.“ Fjöldi deildi þessum pósti Tómasar, en ekki voru allir sáttir. Varaþingmaður Sjálfstæðisflokksins í Norðvesturkjördæmi, Hafdís Gunnarsdóttir, sagðist vera komin með upp í kok af fólki eins og Tómasi sem kæmi í heimsókna á Vestfirði í nokkra daga á ári og berðist gegn framkvæmdum.
Tómas segist aðspurður hafa miklar áhyggjur af stóriðjuframkvæmdum. „Á 70 árum hafa víðernin á Íslandi minnkað um 70 prósent. Í dag eru 40 prósent af yfirborði Ísland víðerni og sá hluti landsins er að mínum dómi hvað verðmætastur. Ég hugsa þessi mál í miklu lengra samhengi en bara fyrir mig og börnin mín. Ég er afi þriggja mánaða drengs og mig langar til að hann, hans börn og barnabörn upplifi ósnortna náttúru eins og er að finna á Ströndum og Hornströndum.
Alla mína tíð hef ég brunnið fyrir náttúruvernd og ég lít ekki á þá baráttu sem tapað spil. Ég kalla þá stóriðjustefnu sem við höfum verið að horfa upp á virkjanaáráttu. Ég skynja gríðarlega breytingu hjá ungu fólki í dag miðað við eldri kynslóðir. Þannig að það er kominn byr í seglin. Náttúruverndarsinnar hafa líka fengið góða hjálp með tilkomu ferðamannaiðnaðarins sem er orðinn mikilvægasta atvinnugreinin á Íslandi. Erlendir ferðamenn sækja í óspillta náttúru.“
Mynd sem vakti athygli
Þú hefur ekki áhyggjur af því að náttúruverndarsjónarmið verði undir hjá stjórnvöldum?
„Ég held að þetta eigi eftir að breytast með yngri kjósendum og breyttum áherslum. Unga fólkið hefur aðra forgangsröðun og staldrar meira við en mín kynslóð og þær eldri gerðu. Það kann betur að meta það sem er í kringum það. Ég fæ tækifæri til að skyggnast inn í þennan hugarheim því ég er prófessor við læknadeildina og er svo lánsamur að kenna tugum lækna- og hjúkrunarnema á hverju ári.“
Um orð varaþingsmanns Sjálfstæðisflokksins segir Tómas: „Hún segist vera búin að fá upp í kok af mér en hefur samt aldrei hitt mig. Hún tók mjög sterkt til orða og fyrir vikið varð til fjölmiðlamál. Ég var vissulega að vonast til að fá viðbrögð við ferð minni, það var að hluta til tilgangurinn með því að fara á þessum tímapunkti í góða veðrið sem var á Ströndum. Ég átti samt aldrei von á viðbrögðum eins og þessum. Í rauninni gerði hún mér greiða því ég vildi fá sjónarmið náttúruverndarsinna inn í umræðu þar sem mér fannst þeirra sjónarmið hafa orðið mjög undir. Umræðan breyttist eftir Facebookfærslu þar sem ég birti mynd sem ég tók af mér við rjúkandi foss sem ég var að koma að í fyrsta sinn á ævinni. Þessi mynd lýgur ekki og margir áhugaljósmyndarar hafa komið að máli við mig og lýst yfir áhuga á að koma þangað og skoða þennan foss og aðra á svæðinu. Nú eru aðrar áherslur í umræðu um virkjun á þessu svæði. Ég skynja að þeim sem eru virkjanamegin þyki sú umræða óþægileg.“
Ferð sem breytti miklu
Hvað viltu segja mér um samband þitt við Vestfirði?
„Mér þykir alveg sérstaklega vænt um Vestfirði. Ég hef hvergi á Íslandi ferðast jafn mikið og á Vestfjörðum og þekki þar hvern krók og kima. Þeir eru harðir í horn að taka Vestfirðingar. Ef þeim mislíkar eða eru ósammála, þá nota þeir aðeins sterkari orð en Íslendingar annars staðar. Á Vestfjörðum var fólk sem lét það í ljós að það væri ekki ánægt með það sem ég hefði skrifað. Sjálfur er ég ættaður úr Arnafirði og á ættmenni þar sem eru ekki öll endilega sammála mér en bera virðingu fyrir skoðunum mínum. Svo hef ég unnið þar sem læknir og kynnst þessu frábæra fólki og þeim flóknu áskorunum sem þessi smáu bæjarfélög á Vestfjörðum eru að fást við.
Mér þótti einstaklega vænt um að koma í Árneshrepp, þar er eitt vingjarnlegasta fólk sem ég hef kynnst á Íslandi. Jafnvel þau sem voru ekki sammála mér vildu allt fyrir mig gera. Bændur þökkuðu mér fyrir að hafa komið í sveitina og sögðust hafa átt erfitt með að tjá sig. Það er ósatt að þarna séu allir sammála. Þrír í sveitastjórninni er með virkjun og tveir harðir á móti. Í sveitinni er ungt fólk sem berst með kjafti og klóm gegn virkjanaáformum.
Mér finnst þessi ferð hafa breytt miklu í mínu lífi. Ég var í sumarfríinu mínu að berjast í góðri trú fyrir verndun þessa svæðis – sem ég tel algjöra náttúrperlu og þarna eru fossar og gljúfur á heimsmælikvarða. Ég hef fengið hörð viðbrögð, á Facebook hafa verið skrifaðir ótrúlegustu hlutir um mig, ég kallaður asni og fífl og þaðan af verra. En hörð viðbrögð hef ég fengið áður eins og þegar ég gagnrýndi aðstæður á Landspítalanum.“

Mynd: DV ehf / Sigtryggur Ari

Gagnrýnir af góðum hug
Tekurðu gagnrýni inn á þig?
„Ég hefði gert það fyrir einhverjum árum, en ekki lengur. Ég er búinn að kynnast bæði jákvæðu sviðsljósi og líka því neikvæða. Ég er vanur gagnrýni og er kominn með þykkan skráp.“
Í fyrra birti Tómas myndir frá Landspítalanum sem báru vott um lélegan aðbúnað sjúklinga og starfsfólks. Fjölmiðlar tóku málið upp. Landlæknir sagði ástandið á Landspítalanum ekki slæmt og Tómas var jafnvel ásakaður um að vera að sviðsetja slæmt ástand til að fanga athygli fjölmiðla.
„Þeir sem þekkja mig og hafa unnið með mér vita hversu vænt mér þykir um Landspítalann en stundum fallast manni einfaldlega hendur þegar maður er þar. Tilgangur minn var að vekja athygli og breyta hlutunum,“ segir hann. „Ég gagnrýni af góðum hug. Ég er í þannig aðstöðu sem yfirmaður og prófessor að það er hlustað á mig. Það er hins vegar mjög snúin og erfið staða að gagnrýna eigin vinnustað. Ég gerði það að vel ígrunduðu máli, það var engin skyndiákvörðun. Ég var ekki að gagnrýna ástandið á spítalanum til að komast í fjölmiðla eða vegna athyglisýki. Þetta var nokkuð sem ég taldi nauðsynlegt eins og mál voru að þróast. Ég bar það undir nána vini áður en ég setti myndirnar inn á Facebook. Þá var ástandið þannig á deildunum að fólk var að missa móðinn.
Síðastliðið haust lýsti ég ástandi sem var óboðlegt og er að mörgu leyti óleyst ennþá. Það hefur til dæmis verið gríðarlega slæmt ástand á gjörgæslunni svo mánuðum skiptir og gangainnlagnir eru tíðar. Það sem einnig fékk mig til að bregðast mjög hart við var að lyfturnar á gjörgæslunni og skurðstofunni voru ítrekað að bila og starfsfólk og sjúklingar festust í henni, jafnvel mörgum sinnum á dag. Nú er allavega búið að endurnýja aðra lyftuna, þannig að eitthvað hefur þessi gagnrýni haft að segja.
Það er alveg ljóst að það voru ekki allir sáttir við að ég segði skoðun mína á þessu. Ég átti alveg von á því. Landlæknir setti ofan í við mig og sagði að ástandið væri alls ekki svona slæmt. Ég var samt að taka myndir sem sýndu allt annan veruleika en hann vildi halda fram.“
Tekinn á teppið
Fannstu fyrir áberandi reiði í þinn garð frá einhverjum á Landspítalanum?
„Það má segja að ég hafi fengið tiltal og verið tekinn á teppið, sem ég átti svo sem alveg eins von á. Deildarstjórum á deild þar sem sjúklingar voru á göngunum fannst ekki gott að láta þetta ástandið á þeirra deildum spyrjast út, sem er skiljanlegt. Ég fékk ábendingar um að umræðan væri spítalanum ekki til framdráttar og var beðinn um að hugsa mig aðeins um. Mér var bent á að þessar myndbirtingar mínar væru kannski ekki aðferðarfræði sem væri vænlegust til árangurs, en ég er ekki endilega sammála því. Í sjálfu sér sögðu menn þetta ekki í illu og ég tók þetta til greina. Það er hins vegar vandamál í sjálfu sér hvað við sem vinnum á Landspítalanum erum meðvirk með slæmu ástandi og höfum verið lengi.“
Þér finnst þú þá ekki hafa gengið of langt?
„Þegar ég horfi í baksýnisspegilinn þá stend ég við það sem ég gerði. Það er til marks um nokkuð breytta tíma að áður þorði starfsfólk yfirhöfuð ekki að tjá sig um málefni spítalans. Þá var sagt að menn væru ekki að róa í sama báti ef gagnrýni kom fram. Það ríkti viss þöggunar-kúltúr. Þetta hefur gjörbreyst og Páll Matthíasson er mjög sprækur forstjóri og góður leiðtogi. Það er jákvætt. Vandamálið er að hlutir breytast alltof hægt og ástandið á spítalanum er langt frá því að vera ásættanlegt.
Ég er ekki að segja að lausnirnar séu einfaldar. Við erum að drukkna í sjúklingum. Spítalinn er alltof lítill en ekkert er að gerast. Við erum eins og fullorðinn karlmaður sem er að reyna að troða sér í fermingarfötin.
Við erum með nýja ríkisstjórn en það er ekki hægt að segja að það sjáist mikil innspýting inn í heilbrigðiskerfið.“
Hvað finnst þér um störf nýs heilbrigðisráðherra?
„Ég hef alltaf haft mikið álit á Óttari Proppé, bæði sem tónlistarmanni og stjórnmálamanni, en hann er mjög varkár. Hann hugsar sig vel um og það er að sumu leyti kostur. Það verður samt eitthvað að fara að gerast fyrir alvöru og ég held að það geti gerst. Það eru auðvitað vonbrigði að það skyldi ekki vera meira sett í nýja spítalann og heilbrigðiskerfið en vonandi horfir betur þegar litið er lengra fram í tímann.“
Lakkið rispast stundum
Tómas ætti að vera vanur sviðsljósinu, svo oft hefur hann lent í því, en hvernig kann hann við sig þar? „Ég var nokkuð áberandi í félagslífinu í Hagaskóla, var inspector í MR og hef tekið að mér ýmis félagsstörf, hef verið forsprakki fjallgöngufélaga og skipulagt fjölda tónleika. Ég hef því farið í mörg viðtöl út af hinum ýmsu málum og það gefur mér ákveðið öryggi, enda viss þjálfun að koma fram og svara fyrir sig. Mér líður ekki illa í sviðsljósinu, en það rispast
stundum á manni lakkið og ég hef lent í erfiðum málum.“
Erfiðasta málið er eflaust svokallað plastbarkamál, en ítalskur læknir framkvæmdi nokkrar plastbarkaígræðslur á Karolinska sjúkahúsinu í Stokkhólmi og eftir að sjúklingar hans létust og hann var staðinn að því að hafa falsað upplýsingar var rannsókn hafin. Tómas var í hópi íslenskra lækna sem hafði aðkomu að málinu og þáttur þeirra er enn til rannsóknar. Tómas segist lítið geta tjáð sig um málið á þessu stigi. „Þetta mál er í ferli og hefur verið lengi. Við íslensku kollegarnir höfum talað við óteljandi nefndir og þar er farið í gegnum sömu hlutina aftur og aftur. Ég er með góða samvisku í þessu máli en óneitanlega hefur þetta tekið mjög á.“
Erfiðar aðstæður
Árið 2014 var Tómas kosinn maður ársins á Bylgjunni eftir að hafa unnið björgunarafrek á Landspítalanum eftir að karlmaður var stunginn með hnífi í gegnum hjartað. Þar tókst Tómasi að bjarga mannslífi.„Sem betur fer hefur það gerst oftar en þarna var til myndefni,“ segir hann. „Ég segi samt við nemendur mína að það sést hversu góður skurðlæknir maður er þegar fengist er við fylgikvilla eða óvæntar uppákomur, en ekki endilega þegar allt gengur vel. Við erfiðar aðstæður sýna menn hvað í þá er spunnið.“
En það fer ekki alltaf jafnvel. „Stundum missir maður sjúklinga. Það er mjög slæm tilfinning,“ segir Tómas. „Í fyrsta sinn sem ég missti sjúkling var það þegar ég var í námi í hjartaskurðlækningum í Svíþjóð. Þetta var í stór hjartaaðgerð og sjúklingurinn var þjóðþekktur sænskur maður og andlát hans var getið í blöðunum. Ég átti marga góða yfirmenn í mínu námi og einn þeirra, sem var einn færasti skurðlæknir í Svíþjóð, brýndi fyrir mér að skurðlæknir ætti aldrei að venjast því að missa sjúkling – enda mikilvægt að leggja sig alltaf 100 prósent fram. En að sama skapi má maður ekki taka svona hluti of mikið inn á sig og láta það trufla störf sín og einkalíf. Ég man samt að ég tók þetta fyrsta andlát andlát mitt eftir hjartaaðgerð nærri mér og leitaði til kollega sem bankaði bara á bakið á mér, bauð mig velkominn í hópinn og minnti á að þetta yrði ekki í síðasta skiptið sem ég myndi lenda í þessu. Það fannst mér lítil hjálp og fór ekki vel í mig.
Ég legg mikla áherslu á að ræða opinskátt við þá ungu skurðlækna sem ég er að mennta um það að eitthvað geti komið upp á í aðgerð. Mér þykir vænt um að nemendur koma til mín af eigin frumkvæði og vilja ræða þau mál og önnur. Ég er ekki sálfræðingur eða geðlæknir en ég hef mikinn áhuga á hinum mannlega þætti starfsins. Í skurðlækningum er komin fram ný kynslóð sem er ekki eins ferköntuð í mannlegum samskiptum, eins og var stundum hér áður fyrr og er enn víða vandamál erlendis. Í dag er góður skurðlæknir teymismaður, dálítið meira eins og hljómsveitarstjóri, en ekki einræðisherra.
Langoftast þegar skurðlæknar eru kærðir í starfi má rekja það til samskiptavandamála, en ekki út af atviki sem gerðist í sjálfri aðgerðinni. Ég hef alltaf átt auðvelt með að tala við fólk, þar á meðal sjúklinga mína. Það er mikilvægur hluti af starfinu að kunna á mannleg samskipti og legg áherslu á það við nemendur mína. Stór hluti af því að vera góður læknir snýst nefnilega um mannleg samskipti og ekki bara læknisfræðilega þekkingu og reynslu."
Siðferðileg álitamál
Hvernig tekst þú á við álagið sem fylgir því að sjá fólk deyja, kemstu hjá því að taka vinnuna með þér heim?
„Þetta er mjög erfitt, sérstaklega þegar um er að ræða börn eða unglinga. Á sama hátt þarf maður að lifa með þessu álagi og það er ákveðin kúnst. Það getur verið snúið að taka hlutina ekki of mikið með sér heim. Það sama á við um að fara í næstu aðgerð og þurfa að standa sig vel. Þetta er samt þjálfun.
Sem skurðlæknir verður maður að vera jákvæður og trúa á það sem maður er að gera og láta sjúklingnum og hans nánustu líða vel. Það er margt í starfinu sem er mjög erfitt og krefjandi og þar koma upp siðferðileg álitamál.“
Tómas nefnir dæmi um hið síðastnefnda: „Stundum erum við með votta Jehóva í aðgerð sem vilja heldur deyja en að þiggja blóð. Oft kemur prestur frá söfnuðinum með sjúklingnum. Sjúklingurinn skrifar jafnvel undir skjal um að hann vilji undir engum kringumstæðum þiggja blóð. Þarna er gerður samningur og álagið á skurðlækninn er mikið. Ég hef tekið þátt í allmörgum svona aðgerðum í sérnáminu og þær hafa sem betur fer allar gengið vel.“

Ást á náttúrunni „Alla mína tíð hef ég brunnið fyrir náttúruvernd og ég lít ekki á þá baráttu sem tapað spil."


Mynd: DV ehf / Sigtryggur Ari

Heldur til hægri
Tómas hefur verið óhræddur við að setja fram skoðanir sínar varðandi það sem betur má fara í heilbrigðiskerfinu og er ötull talsmaður náttúruverndar. En er hann pólitískur?
„Ég myndi ekki segja að ég pólitískur eins og margir skilja orðið. En ég hef skoðanir á hlutum og sterka lífsskoðun. Ég hef til dæmis aldrei verið í flokki eða í framboði en hef stutt í prófkjöri vini í ýmsum flokkum,“ segir hann. „Ég hef talið mig vera heldur til hægri í pólitík. Afi minn var mikill Alþýðuflokksmaður og margar af lífsskoðunum mínum samræmast eflaust sósíaldemókratisma. Ég er klárlega þannig að ég aðhyllist jafnan rétt fólks til menntunar og heilbrigðisþjónustu en tel samt vera ákveðið rými fyrir einkarekstri.“
Líka í heilbrigðiskerfinu?
„Að hluta til. Ég get ekki sagt að mér hugnist einkasjúkrahús í samkeppni við Landspítalann en ég held að sumu leyti að einkarekstur á stofum úti í bæ sé kerfi sem hafi virkað ágætlega á Íslandi, en það þarf auðvitað að hafa eftirlit með þeim rekstri. Fólk á tiltölulega auðvelt með að komast til flestra sérfræðinga hérlendis, en í Svíþjóð þar sem ég þekki vel til eru víða mun lengri biðlistar eftir minni aðgerðum á göngudeildum sjúkrahúsa og kerfið þyngra í vöfum. Það er að mínu mati algjörlega óraunhæft að ætla að færa allan einkarekstur á stofum á Íslandi inn á göngudeildir Landspítala, því þar er hvorki pláss né aðstaða. Það er verið að byrja á vitlausum enda með því að ræða málið á þeim forsendum.
Ég er mjög á móti því að selja áfengi í búðum og það er vegna lýðheilsusjónarmiða. Ég er hins vegar fylgjandi því að lyfta höftum af innflutningi á matvöru og efla samkeppni.“
Nú er náttúruvernd venjulega meir kennd meir við vinstri en hægri stefnu sem þú fylgir.
„Já, það er flókið að staðsetja mig á hinu pólitíska rófi af því að ég er líka mikill náttúruverndarsinni. Sumir myndu ætla að ég væri vinstri-grænn og það er vissulega margt í stefnu þeirra í umhverfismálum sem höfðar til mín en svo er líka margt annað sem ég get ekki tekið undir.
Náttúruverndarmenn koma úr öllum flokkum og ég hef fengið mikil viðbrögð frá sjálfstæðismönnum sem skrifa mér og segja: Ég er sjálfstæðismaður og styð þig heilshugar.“ Það þykir mér vænt um og það hefur glatt mig mjög hversu margir hafa þakkað mér fyrir baráttu mína fyrir verndun íslenskrar náttúru.
Þú virðist alltaf óhræddur við að taka slaginn.
„Ég er ekki hræddur við að taka slaginn en ég er ekki að fara í slaginn bara til að fara í slaginn. Þegar ég beiti mér er það vegna mála sem ég hef hugsjónir til og þar eru málefni heilbrigðiskerfisins og mikilvægi náttúruverndar efst á blaði. Þar vil ég beita mér og vonandi hafa sem mest og best áhrif.“

Slysið átti sér stað í Etang Long stöðuvatninu í Crans-Montana, sýslu í suðurhluta Sviss. Það er ekki ljóst hvernig þriggja ára drengurinn féll í vatnið en móðirin stökk á eftir til að reyna að bjarga honum. Konan, sem er frá Fílabeinsströndinni, var ósynd og slasaðist alvarlega í vatninu.
Hún náði að bjarga syninum upp úr vatninu en þurfti hjálp við að komast upp úr sjálf. Þyrla kom á svæðið til að flytja konuna á sjúkrahús í borginni Sion en vegna alvarleika áverka hennar var hún flutt á háskólasjúkrahúsið í Lausanne. Ekki tókst að bjarga lífi konunnar en barn hennar slapp með minniháttar áverka.
Slys og drukknanir af þessu tagi eru algeng í svissneskum stöðuvötnum, sérstaklega yfir sumarmánuðina. Helsta ástæðan er talin mikill fjöldi ósyndra landsmanna og ferðamanna.